Als je iets veel doet, word je ergens goed in. Ik ben goed in voelen, dat was ik als kind al. Ik voelde zelfs veel te veel, als een kompas dat alle kanten opschoot.
Veel bewustzijnswerk, opleidingen, dansen en jaren ziek zijn, hebben mij gebracht waar ik nu sta. Een vrij zuiver kompas. Wanneer ik me daarop afstem, kan ik voelen, ervaren en horen hoe een kind zich voelt.
Veel bewustzijnswerk, opleidingen, dansen en jaren ziek zijn, hebben mij gebracht waar ik nu sta. Een vrij zuiver kompas. Wanneer ik me daarop afstem, kan ik voelen, ervaren en horen hoe een kind zich voelt.
Ik hou van kinderen: hun puurheid, lichtheid en het nog niet altijd bewust zijn van de gevolgen van hun gedrag vind ik prachtig. Mijn kijk op kinderen en de liefde die ik telkens weer voel, deel ik graag met ouders, samen met mijn kennis over opvoeding. Ik kan een lichtje op een gezin schijnen, en dan gebeurt er meestal iets wonderlijks.
Jarenlang wilde ik mijn gave begrijpen, maar dat heb ik losgelaten. Mijn kennis komt niet uit boeken. Hoewel ik Sociaal Pedagogische Hulpverlening heb gestudeerd met als specialisatie jeugdhulpverlening en Speltherapie heb gestudeerd kon ik de theorieën en teksten niet onthouden als ik hun waarheid niet voelde. Mijn intuïtie en ervaring zijn mijn echte gidsen.
Tot slot ben ik al 18 jaar moeder van drie kinderen die nu in de adolescentie zitten. Van hen heb ik misschien wel de meeste levenslessen geleerd. Ik zou zeggen: niets dat met kind-zijn te maken heeft, is mij vreemd. Juist daardoor begrijp ik de worstelingen van andere ouders zo goed. En ik weet hoeveel energie het kost als het opvoeden een tijd moeizaam gaat. En juist dat kunnen doorbreken is goud waard. Dáár ligt mijn passie.
Kirsten Baartman